Φορτώνετε
βλέπω. Φεύγετε ε;
Και τι καλά
που το κάνετε. Γιατί έτσι πρέπει να είναι
ο κανονικός άνθρωπος. Να φεύγει, να
έρχεται να κινείται γενικώς. Να μην
παραμένει σταθερός σε ένα σημείο, όπως
τα βουνά, που κατά κανόνα παραμένουν
εκεί που τοποθετήθηκαν από το χέρι του
μεγαλοδύναμου ( λέμε τώρα..).
Φυσικά θα
διακόψετε, θα διακοπεύσετε. Και πάλι
εξαιρετικά θα το κάνετε και μου δίνετε
ιδιαίτερη χαρά, γιατί έτσι τόχω εγώ. Να
χαίρομαι με την χαρά των άλλων και να
λυπάμαι με την λύπη. Σαν κανονικός
άνθρωπος δηλαδή. Όχι σαν τους άλλους,
τους μη κανονικούς. Αυτούς που χοροπηδάνε
από την χαρά μπρος στην ψόφια κατσίκα
του γείτονα. Άγνωστο βέβαια τι τους
έκανε ο γείτονας και τι το έρμο πρώην
ζωντανό και νυν μόνιμο κάτοικο τόπου
χλοερού και καταψύξεως. Άγνωστο παντελώς.
Σαν ρήμα που δεν βρίσκεις στα λεξικά.
Να φύγετε το
λοιπόν και να απολαύσετε τα αγαθά τα
κόποις κτηθέντα, όπως έλεγαν και οι
αρχαίοι ημών. Μη με ρωτάτε ποιοι, γιατί
θα σας γελάσω και δεν είναι καθόλου του
χαραχτήρα μου. Βεβαίως κι αυτοί – οι
αρχαίοι ημών- κάτι παρέλειψαν, ηθελημένα
ίσως. Είπαν δηλαδή κόποις, χωρίς ουδεμία
υποσημείωση. Χωρίς κανένα αστερίσκο.
Διότι όπως γνωρίζετε άριστα όσο κι εγώ,
τα αγαθά δεν κτώνται μόνο κόποις, αλλά
και κλοπής. Αλλά οι αρχαίοι ημών, όντας
ποιητές και μουσουργοί, πρόσεχαν τις
λεπτομέρειες και δεν κακοποιούσαν την
γλώσσα και τους κανόνες της. Την άφηναν
έτσι τραγουδιστή και ζωντανή και δεν
έκαναν του κεφαλιού τους. Εν προκειμένω,
δεν έβαλαν την υποσημείωση, γιατί δεν
μπορούσαν να πουν “κλόπης” όπως
“κόποις”. Έπρεπε να πουν κλοπής και σ'
αυτό δεν χωρεί αμφιβολία. Προκειμένου
να μην παρατονίσουν, να φέρουν δηλαδή
τον τόνο μια θέση πίσω γιατί έτσι βόλευε,
προτίμησαν να μην αναφερθούν στην
υποσημείωση- λεπτομέρεια, σημαντική,
γνωστή και μη εξαιρετέα από αρχαιοτάτων
χρόνων. Αλλά δεν βαριέστε. Τα πράγματα
έτσι έχουν και δεν είναι καθόλου της
παρούσης τέτοιες αναλύσεις. Τέτοια ώρα
ανείπωτης χαράς. Τώρα δηλαδή που εσείς,
φεύγετε περήφανος και κατενθουσιασμένος
για την πατρώα ή μητρώα γη, δεν ξέρω
ποια, αλλά πάντως φεύγετε, περιχαρής
και αφήνετε πίσω σας το κλεινόν άστυ
και τους κλεινούς κατοίκους του. Να
φυλάνε θερμές πύλες και να ποτίζουν
γλάστρες και γατάκια ημέτερα και
αλλότρια.
Να πάτε το
λοιπόν στο καλό, να αναπνεύσετε αέρα
καθαρό και ιωδιούχο, αρμύρα και δροσιά
να καλύψει το ταλαιπωρημένο σώμα σας,
να γαληνέψει την ψυχή σας και να ηρεμήσει
το μυαλό σας.
Να βγάλετε
και selfie να τις αναρτήσετε
στα δίκτυα τα κοινωνικά να τις βλέπει
εκείνη η ακατανόμαστη καινα φρικάρει.
Να λέει τους στρίμωξα και τους έβαλα το
αγγούρι στο ....όχι δεν το λέω γιατί είμαι
ευγενής, αλλά αυτοί οι κερατάδες εκεί.
Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα, πολύ ήλιο και
το αγόρι ή το κορίτσι του αναλόγως
προτιμήσεων ο καθένας.
Αμ κυρά μου,
έτσι είναι οι κανονικοί άνθρωποι. Το
αγγούρι το τρώνε συνοδεία ούζου,
τσίπουρου, θάλασσας, ήλιου, βουνού ή και
πεδιάδας ενίοτε. Δεν το χρησιμοποιούν
για άλλες δουλειές, ξέρεις εσύ. Ύστερα
έτσι είναι. Άμα το οικοπεδάκι βρέχεται
και λούζεται από ηλιοθάλασσες, άμα
δροσίζεται από βουνά, υπάρχουν εναλλακτικές
στις προθέσεις του ανθρώπου του κακού
και του μίζερου. Εναλλακτικές όχι
ανταλλακτικές . Να ξηγιόμαστε για να
μην παρεξηγιόμαστε.
Κάψωσες στην
θάλασσα; τσουουουπ, ένα βηματάκι, στο
βουνό και γρήγορα να γεμίσει το πνεμόνι
σου και να δροσιστείς. Κρύωσες, τσουουουπ
πάλι, μια βουτίτσα στην θαλασσίτσα και
λιακάδα να ζεσταθεί το κοκκαλάκι σου.
Όχι solarium και μαύρισμα -τηγάνισμα. Ήλιος
μαντάμ, ήλιος , you know;
Που φεύγετε
μην χολοσκάτε για τους
άλλους που μένουν. Θα την βολέψουν μια
χαρά. Ρεφενέ στις πλατείες και ξεπορτίσματα
διήμερα στα κοντινά. Κουβέντες ατέλειωτες
και περιεκτικές. Άλλες ομορφιές. Και
για τα βασιλικά μην χολοσκάτε, οι φύλακες
θερμών πυλών εδώ θα είναι. Ένα ποτηράκι
διάολε θα το ρίξουν στο φυτούλι μην
μαραθεί το ταλαίπωρο.
Να πάτε, να
πάτε γεροί και γυρίσετε γερότεροι γιατί
δεν μας περισσεύει κανείς. Να πάτε και
να περάσετε καλά.
Α, μην ξεχάσετε
να πιείτε κι ένα ποτηράκι στην υγειά
των άλλων, αλλά χωρίς τιμόνι και άλλα
παρελκόμενα.
Είπαμε να
πάτε γεροί και να γυρίσετε γερότεροι.
Σας
περιμένουμε.....
