Γιααα πάμε αισιόδοξα και δυνατά....

Τα ρεμάλια επιτηδείως

δρουν λαθραία υπογείως

σκανδαλώδεις πράξεις πράττουν

και επίδικα εισπράττουν.

Άλλος βούτα μαύρη ζούλα,

άλλος, χώστα στη σακούλα

κι άλλος με μια αρπαχτή

την γραπώνει την καλή.

Έχουν πλάτες, τσιλιαδόρους

κουστουμιές ,γραβατοφόρους

να ψηφίζουν ότι θέλουν

για να πράττουν όσα ξέρουν.

Είναι μόρτες και μαγκίτες

οι λεβέντες, οι κοπρίτες,

για ν' αρπάζουν είναι μάνες

και τις λαμογιάς, τιτάνες.

Θάρθει όμως ο καιρός

να γυρίσει ο τροχός,

ο φτωχός ορθά να πράξει

ο,τι το ρητό διατάξει.

Χαμερπείς και λιγδιασμένοι

θα 'ναι τότε οι χαμένοι

από της ζωής τα ζάρια

ή απ' τα φτωχά .....(άστο δεν το λέω).

Τ' ακούς μεγάλε; Το νου σουουουου.!!!!

Τυχαία ματιά....

Ορφάνεψε θα πεις, η γη από ανθρώπους

και η βροχή ορφάνεψε από σταγόνες

κι αν τρέχεις να την βρεις σε άλλους τόπους

δεν θα την ανταμώσεις, παρά μονάχα σε αγώνες.

Θα τριγυρνάς στις γειτονιές χωρίς ελπίδα

θα σκύβεις να μαζέψεις το σκουπίδι

όταν το βλέμμα δεν θα μοιάζει με λεπίδα

που κοφτερή θα σκίζει το σανίδι.

Ορφάνεψε θα λες και η σελήνη

από το φως μες στο σκοτάδι

άμα δεν μετανιώνεις κάθε βράδυ

για κείνα που δεν έπρεπε, αλλά τα έχεις κάνει.

Για φόρμουλες μην ψάχνεις και για λύσεις

είναι τα πράγματα λιγάκι απλά

φρόντισε που, το βλέμμα θα γυρίσεις

και τι θα δει αυτή, η κατά τύχη σου ματιά.

Να φύγω λέω....

(foto: Anna Dourdouna)

Να φύγω λέω,

να πάω να σταθώ,

κάτω από κάτι ουρανούς

με γκρίζα σύννεφα

και με αχτίδες χρυσαφιές ,

να αγωνίζονται να φτάσουν,

σε μιας θάλασσας

την αξεπέραστη γαλαζοσύνη.

Να φύγω λέω,

κι ευπρεπής

το βλέμμα μου να ορθώσω,

απέναντι σε εκείνα τα βουνά

σπαθί και βέλος ίδιο να'ναι,

όπως τα λόγια ανθρώπου ταπεινού

να τεμαχίζει όνειρα και προσδοκίες.

Να φύγω λέω,

ανταμοιβή, από κανέναν πια δεν θέλω,

μόνο σαν στρίβω στην γωνιά,

κάποιος να γράψει με πινέλο,

“ο άνθρωπος αυτός που ταξιδεύει,

γυρνάει εκεί, όπου τον πάει η ψυχή του,

γιατί δεν έμαθε, άλλο να κάνει,

παρά ταξίδια στην ζωή του”

Να χαλβαδιάζεις....

Να χαλβαδιάζεις φρεντοκαπουτσινοπίνοντας

με γκομενάκια και μανάρια “φέτες”,

ξεροψημένα σάντουϊτς ζωής

δίπλα σε κάδους σκουπιδιών

παιδιών και γέρων καταφύγιο τροφής

κι όλα γραμμένα στα τεράστια

νεομοδίτικα παλιά παπούτσια σου.

Στου τρομερού σου εαυτούλη τα προβλήματα

δεν τρέχει εδώ wi-fi

η σύνδεσή μου στην ζωή αυτή θα σέρνεται

χωρίς του registry τα gigabyte.

Να χαλβαδιάζεις φρεντοκαπουτσινοπίνοντας

για την ζωή αυτή, οι άλλοι φταίνε

αυτοί που οπωσδήποτε δεν νοιάστηκαν

τα τρομερά σου wolt με τι αντάπτορα θα σιγοκαίνε.

Τα γκομενάκια μονο μην χαθούν από τα μάτια σου

κι ο τρέντυ κούκλος της βιτρίνας

που αν τον έβλεπε η Γκόλφω

θα τράβαγε για τα γκρεμνά της Σαμαρίνας.