Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015

Η μπλέ γραμμή...


- Ακούστε λοιπόν αγαπητέ, ανοίξτε τα αυτιά σας και ακούστε διότι αυτήν ταύτην την στιγμήν θα σας μιλήσει οοο Ειδήμων, και επ' αυτού δεν χωρεί ουδεμία αμφιβολία.
Δεν υπάρχει αμφισβήτηση αν με εννοείτε, διότι ως ειδήμων, γνωρίζω το θέμα άριστα και από κάθε πλευρά. Μην τολμήσετε, μην διανοηθείτε να επιτρέψετε στο μυαλό σας να αμφιβάλλει ούτε λεπτό. Τι λεπτό δηλαδή, δευτερόλεπτο, για να μην πω κλάσμα δευτερολέπτου.
Όταν μιλούν αγαπητέ οι ειδήμονες, οι υπόλοιποι σιωπούν, τι σιωπούν δηλαδή, το σκασμό βγάζουν και δεν βγάζουν τσιμουδιά. Ομιλούμε για αυθεντία. Αδιαμφισβήτητη τεράστια αυθεντία. Δεν ομιλούμε ποσώς για κάποιον κοινό, ανειδίκευτο, αδαή αγράμματο, απαίδευτο. Ομιλούμε δια την κορυφή. Ποια κορυφή δηλαδή, για την κορυφή των κορυφών αν με εννοείτε. Των κορυφών, με “Κ” κεφαλαίο.
Για τούτο η προσοχή σας θα πρέπει να είναι στραμμένη εις το έργο αυτό, γιατί έχετε την τεραστίων διαστάσεων τύχη να βρεθώ στον δρόμο σας. Όλη σας η προσοχή εδώ παρακαλώ. Ούτε δράμι προσοχής μην πάει κάπου αλλού. Ούτε δράμι. Είστε εσείς, εγώ ο παμμέγιστος γνώστης και το θέμα μας το οποίο απαιτεί όλη μας την ενέργεια και την αυτοσυγκέντρωση, για να επιτευχθεί καλώς.
Όχι, όχι καθόλου μην απορείτε και καθόλου μην ανοίγετε γουρλωτά τα μάτια σας, κατεχόμενος από τεραστία έκπληξη. Έχετε όλο τον χρόνο να αλληθωρίσετε όσο τραβάει η ψυχή σας, μετά. Ναι, ναι, μετά. Εφόσον όλα έχουν ολοκληρωθεί, θα έχετε σας το υπόσχομαι όλη την υπόλοιπη ζωή σας την ελευθερία να αλληθωρίζετε ή και να ξεστραβώνεστε όσο τραβάει η ψυχούλα σας. Αλλά τώρα, στην υπέρ τυχερή σας αυτή στιγμή, μην χάνετε άσκοπα τον χρόνο σας σε πράγματα ανούσια.
Σας διαβεβαιώνω πως θα νιώσετε καλύτερα, αν αφήσετε τον εαυτό σας ελεύθερο να απολαύσει, όλο το μέγεθος της τεράστιας γνώσης που σκοπεύω να περάσω στο ακατέργαστο κεφάλι σας, στα αμέσως επόμενα λεπτά, εάν και εφόσον το επιθυμείτε όπως ακριβώς εκφράσατε προ ολίγου.
- Μααα εγώ αγαπητέ σας ρώτησα απλώς αν....
- Σας παρακαλώ, σας παρακαλώ, φεύγετε από το θέμα και αυτό δεν βοηθά καθόλου. Φεύγετε το καταλαβαίνετε; Κλοτσάτε την τύχη σας, σαν την καρδάρα με το γάλα. Δεν θέλω να μου τα κάνετε αυτά, την πιο κρίσιμη στιγμή. Με στεναχωρείτε και δεν θα μπορέσω η αυθεντία, τι λέω; η αυθεντία; η κορυφή, μα πάλι τι λέω; η κορυφή των κορυφών, να ολοκληρώσω την μετάδοση αυτής της τεράστιας γνώσης. Μην μου το κάνετε αυτό παρακαλώ.
Εδώ είπαμε έχουμε, με τον πλέον διεξοδικό τρόπο να λύσουμε το θέμα σας, και για αυτό βρίσκομαι εγώ εδώ άλλωστε, για να εξυπηρετηθείτε όπως σας αξίζει και σας αρμόζει. Μην κοιτάτε που η τυχερή, η υπέρ τυχερή σας μέρα είναι αυτή, που συναντηθήκατε μαζί μου. Τι λέγαμε και με διακόψατε;
- Λέγαμε πως εγώ σας ρώτησα....
- Α, μάλιστα . Μάλιστα, τι μάλιστα δηλαδή, με διακόψατε την ώρα που ήμουν έτοιμος να σας απαντήσω, στο κρίσιμο αυτό θέμα το οποίο σας απασχολεί έντονα. Αλλά αγαπητέ, δεν διακόπτουν τον συνομιλητή τους ποτέ, ειδικά αν αυτός τυγχάνει να είναι ο καλύτερος, μα τι λέω; ο καλύτερος των καλύτερων να λέω καλύτερα. Είναι απρέπεια αν καταλαβαίνετε τι σας λέω. Κι εδώ, μπροστά σας έχετε αυτόν τον καλύτερο ζωντανό, ολοζώντανο και έτοιμο να σας εξυπηρετήσει σε ότι ακριβώς χρειάζεστε. Φαντάζομαι με εννοείτε. Γιατί αν δεν συμβαίνει αυτό, κλαύτα Χαράλαμπε. Χαράλαμπος δεν είναι το μικρό σας;
- Χαράλαμπος είναι ρε παρλαπίπα. Χαράλαμπος και κανόνισε την πορεία σου να ξανά ανοίξεις το μοτεράκι και θα σου ρίξω “φλιτ” να ψοφήσεις. Χαράλαμπος ρε ντενεκέ ξεγάνωτε, δηλαδή τι ξεγάνωτε, σκουριασμένε και τρύπιε, πολύ τρύπιε δηλαδή, και έρχομαι να σε ρωτήσω, την γραμμή που χωρίζει το ταβάνι στο σαλόνι του σπιτιού σου να την κάνω μπλε ή κόκκινη; Πρόσεξε τι θα πεις και για πόση ώρα, ρεμπεσκιέ. Πρόσεξε γιατί μου έκανες τα νεύρα πλισέ κρόσσια, αυθεντία. Πρόσεξε....
-Μμμμπππλεεεε κύριε Χχχχαααραλαμπε, μπλε να την κάνετε την γραμμή, αν ευκολύνεστε και κόκκινη δεν, δεν με πειράζει καθόλου. Μπλε όμως καλύτερα. Μπλε......
- Είπες μπλε γραμμή, φιόγκο. Δεν είπες;
- Ναι κύριε Χαράλαμπε, μπλε είπα. Μπλε γραμμή.


Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

Σπονδή στην ελπίδα...




Άγγιξε με,
με ταξιδεύεις

ακούμπα με,
ανοίγουν διάπλατες οι πόρτες στο όνειρο,

νοιάξου με,
με απελευθερώνεις,

κοίτα με,
δεν χάνομαι σε άγριες χαράδρες,

άκου με,
μια μουσική η ακοή σου,

νιώσε με,
προτού σε νιώσω,

αέρας φεύγει κι έρχεται
καπνός που χάνεται
στου δωματίου την απρόσμενη σιωπή. 

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

Gitanes...


- Που ανήκεις; σε ποια ομάδα; σε ποια γυναίκα; σε ποια ιδέα;

- Αυτά τα βαριά άφιλτρα τσιγάρα να ξέρεις μου αρέσουν πολύ. Η γεύση τους είναι διαφορετική ανάλογα την διάθεσή μου. Πότε γλυκιά, πότε πικρή και άλλες πάλι φορές απροσδιόριστη. Κάτι μεταξύ γλυκού ,πικρού και ξινού.

Έχουν όμως ένα μαγικό τρόπο, μόνο αυτά, άσχετα από την γεύση που προκαλούν να σχηματίζει ο καπνός τους καθώς ανεβαίνει στον αέρα μια τσιγγάνα που χορεύει. Μια διαφορετική τσιγγάνα κάθε φορά σε έναν διαφορετικό χορό. Σαν κι αυτή που βρίσκεται τυπωμένη στο εξωτερικό μέρος του πακέτου τους. Του ομολογουμένως ξεχωριστού ασυνήθιστου πακέτου τους.

Ο χορός τους πάντα αρχίζει με μια αρμονία του μπλε του καπνού συνδυασμένη με την ατμόσφαιρα του δωματίου. Κάποτε μπλέκει με το κόκκινο ή το κίτρινο, με το καφετί ή ώρες ώρες με το μαύρο. Αυτή η ανεξήγητη συμπαιγνία της τσιγγάνας με τα χρώματα είναι που εξάπτει κάθε λογής φαντασία. Είναι που ξυπνάει ένστικτα κοιμισμένα.

Δεν υπακούν σε κανόνες κανονικότητας οι κινήσεις τους, σε ρυθμούς και μέτρα. Και είναι πάντα εντελώς διαφορετικές αυτές οι τσιγγάνες. Σαν τις αληθινές που δύσκολα βρίσκεις μια, να μοιάζει με την άλλη.

Αδυσώπητοι καπνοχωροί από αδυσώπητες καπνοτσιγγάνες που δεν ανήκουν πουθενά, ούτε και που θέλουν να τους ανήκει κάτι ή κάποιος. Από καπνό προέρχονται όλα και στον αέρα διαλύονται πριν ανάψει το επόμενο τσιγάρο και να ξανά αρχίσει το τρελό τσιγγανοπανηγύρι.


Εκεί ανήκω και αυτό μου ανήκει . Καπνός υπό διάλυση και στις δύο φάσεις. Μόνο καπνός.!!!