(foto: Anna Dourdouna)
Να φύγω λέω,
να πάω να
σταθώ,
κάτω από κάτι
ουρανούς
με γκρίζα
σύννεφα
και με αχτίδες
χρυσαφιές ,
να αγωνίζονται
να φτάσουν,
σε μιας
θάλασσας
την αξεπέραστη
γαλαζοσύνη.
Να φύγω λέω,
κι ευπρεπής
το βλέμμα
μου να ορθώσω,
απέναντι σε
εκείνα τα βουνά
σπαθί και
βέλος ίδιο να'ναι,
όπως τα λόγια
ανθρώπου ταπεινού
να τεμαχίζει
όνειρα και προσδοκίες.
Να φύγω λέω,
ανταμοιβή,
από κανέναν πια δεν θέλω,
μόνο σαν
στρίβω στην γωνιά,
κάποιος να
γράψει με πινέλο,
“ο άνθρωπος
αυτός που ταξιδεύει,
γυρνάει εκεί,
όπου τον πάει η ψυχή του,
γιατί δεν
έμαθε, άλλο να κάνει,
παρά ταξίδια
στην ζωή του”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου