Ο Λιάκος

Είναι νομίζω μια βαθιά Δημοκρατική σχέση αυτή που αναπτύσσεται ανάμεσα στο συγγραφέα και τον αναγνώστη. Στο βαθμό που ο συγγραφέας σέβεται τον αναγνώστη, άρα και τον έναν και μοναδικό πρώτο αναγνώστη, τον εαυτό του, δίνει την δυνατότητα μέσω του κειμένου του στον καθένα να “εισπράξει” ό,τι αυτός επιθυμεί. Να δει εικόνες, να καταλάβει νοήματα, να ανασύρει μνήμες, να ταυτιστεί με τους ήρωες ή σε τελική ανάλυση να μείνει εντελώς αδιάφορος σε όλα αυτά. Στην διακριτική ευχέρεια του αναγνώστη είναι το τι θα πράξει τελικά.

Ο Λιάκος είναι ένας τέτοιος δημοκρατικός τύπος. Είναι τεράστιος για να φαίνεται ενώ ταυτόχρονα είναι απλός για να μπορεί να κριθεί από όλους. Γιατί στην απλότητα δεν μπορείς να κρύψεις τίποτα. Είναι όλα στο φως και από αυτό κρίνονται. Σε αντίθεση με την πολυπλοκότητα που πολλές φορές γεννάει και υποψίες, ότι όλο και κάποιο ψεγάδι επιχειρείται να καλυφθεί, να κρυφτεί κάτω από το φαντεζί χαλί της. Στις μέρες μας που έννοιες όπως η “ντομπροσύνη”, η “τιμιότητα”, η “ευθύτητα” και η “ανιδιοτελής προσφορά”, έχουν μοχλευθεί ή και λοιδορηθεί πολλές φορές, είναι σημαντικό πράγμα κάποιος να μας τις θυμίζει. Είναι σημαντικό να ανασύρονται σαν ανάμνηση στην πραγματική τους διάσταση και να προσαρμόζονται στο σήμερα. Χωρίς πρόσθετα και φερτά στολίδια που κάποιες φορές προσφέρουν ένα “εφιαλτικό” αποτρόπαιο αποτέλεσμα.

Ό,τι επιχειρήθηκε μέσω του Λιάκου να πραγματοποιηθεί, είναι ακριβώς αυτό. Για να γιατρέψεις την αρρώστια, θα πρέπει πριν να την αποδεχθείς. Στη συνέχεια να βρεις την ρίζα της και τέλος με μαέστρικο τρόπο να την θεραπεύσεις όπως ακριβώς ο Λιάκος τις αγαπημένες του σακαράκες. Θα πονέσεις, θα δουλέψεις σκληρά, θα χρειαστεί να κάνεις επιλογές, θα πρέπει να ορθώσεις το ανάστημά σου, αλλά στο τέλος όταν το πιστεύεις θα τα καταφέρεις να χαράξεις τον πιο όμορφο και ζωηρό κύκλο. Θα κάνεις την σακαράκα λιμουζίνα και όλοι θα σε αποζημιώσουν με την γνήσια ανιδιοτελή αγάπη και τον θαυμασμό τους. Ίσως να σου αρκεί ένα μεγάλο ευτυχισμένο χαμόγελο στο πρόσωπό τους, όλοι όμως θα σου προσφέρουν κάτι πολύ περισσότερο. Εκτίμηση και σεβασμό που θα έχεις κερδίσει, μόνο και μόνο γιατί στάθηκες όρθιος όταν και όπου έπρεπε.

Αυτός δεν είναι και ο προορισμός του ανθρώπου; Να γεμίσει τις βαλίτσες του, πριν το μεγάλο του ταξίδι με απέραντη εκτίμηση και σεβασμό; Έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να πάρει και τίποτε άλλο μαζί του!!

Με απέραντη εκτίμηση
Βαγγέλης Τσερεμέγκλης

http://issuu.com/teleytaios/docs/o_liakos