Νεκρανάσταση....

Μισό λεπτό παιδιά,

μισό να συνηθίσω

το φως που φέρνει η πόρτα σας

δεν ξέρω να αντιμετωπίσω.

Τα μάτια μου συνήθισαν

σκοτάδι κι απομόνωση

τυφλώνομαι στην έκλαμψη

κανονικής ζωής με ελπίδα,

για αυτό σας λέω μισό,

μισό μόνο λεπτό

για να μπορώ να ξαναδώ.

Μισό λεπτό,

τα βλέφαρα ανθίζουν

σε φως από σκοτάδι,

τα φύλλα της καρδιάς πανηγυρίζουν

μες στης απόγνωσης

το μαύρο χάδι.

Μισό και θάμαι πάλι εδώ,

μισό και πάλι θάμαι αυτός

που ξέρει πότε θα γυρέψει

και που θα απευθυνθεί.

Μισό κι η νεκρανάσταση αρχίζει.