Ισως...

Ίσως καθόλου δεν γνωρίζεις,
ίσως κανείς δεν σ’ έχει ενημερώσει σχετικά,
το τρένο εκείνο της μεγάλης μας φυγής,
μια μέρα θα σφυρίξει,
αρχίζοντας απρόσμενο ταξίδι,
σε μέρη αέναα, καθόλου εξωτικά.

Θ’ αφήσει πίσω του δυο μάτια δακρυσμένα,
να αιωρούνται στα κενά,
όπως αυτά ορίζονται από τις αποβάθρες,
και χέρια κάπως αποσβολωμένα,
από τυχαίους και λαθραίους επιβάτες.

Θα φύγει ταξιδεύοντας σε όνειρα,
όπως αυτά, που δεν αντίκρισες ποτέ,
από τα φινιστρίνια άλλων τρένων,
ανήσυχα για λίγο καθισμένη,
στα αναπαυτικά μα ψεύτικα κουπέ.

Ίσως στο τέλος, άμα ακούσεις την σφυρίχτρα,
που θα σημάνει το μεγάλο μας φευγιό,
θα μετανιώσεις ή θα τρέξεις οργισμένη,
αναζητώντας τον επόμενο συρμό…