Δευτερολεπτοδείκτες...

Έτσι καθώς κυλούν αδήμονες,

βασανιστικές ώρες,

ως εκείνη που θα έρθει,

η πληρότητα να σε συναντήσει,

βιαστικούς δευτερολεπτοδείκτες

μην ακολουθείς,

δεν τρέχουν ποτέ γρηγορότερα,

δεν κομπιάζουν και κυρίως

δεν καθυστερούν.

Υπάρχουν μόνο για να σου υπενθυμίζουν,

την ακαθόριστη έννοια “ χρόνος”.

Δεν σου μαρτυρούν το που,

δεν σου αποκαλύπτουν το πότε,

απλά τρέχουν στον μονότονο ρυθμό,

του ενός “τικ” πριν το επόμενο “ τακ”.

Δεν σε λυπούνται, δεν σε αγαπούν,

δεν σε ερωτεύονται, σε εχθρεύονται,

δεν σε επιβραβεύουν ούτε καν σε κρίνουν.

Αυτές, είναι οι δικές σου δουλειές,

δικές τους είναι το ανελέητο ,

δίτονο “ τικ τακ”.

Γιαυτό φτιάχτηκαν, γιαυτό υποδουλώθηκαν

γιαυτό δέθηκαν σε έναν άξονα,

πολυδεμένο σε πολλά μικρά ή μεγάλα,

γραναζορούμπινα..

Εσύ κουρδίζεις το αυτεξούσιο σου,

αυτοί κουρδίζονται υπόδουλοι άξονος,

σημείων πλάκας ή καντράν,

κρυστάλλων χαλαζία αχαράκτων,

φερόμενου φωσφόρου,ιμάντων,

γραναζιών, σφικτήρων, σφηνών, ελασμάτων.

Είναι θαρρείς κάπως εμφανής η διαφορά;