Γρανίτης
έγινα,
τι θες να
γίνει;
δεν έμεινε
και άλλη επιλογή,
στου απέραντου
εγωισμού σας
την σαγήνη,
απόμεινε μια
πέτρα και μια δίνη.
Η πέτρα μένει
να με κατατρέχει,
η δίνη να
μπερδεύει τα νερά,
κι αν κάτι
ανατάραξε την λίμνη,
νομίζω είναι
,
τα σπασμένα
μου φτερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου