στο τραπέζι.....

-Έλα να σου πω ένα μυστικό. Χαμηλόφωνα θα σου το πω για να μην σε τρομάξω.

- Α, ναι; Για πες...

-Ξέρεις από που καταλαβαίνεις τον άνθρωπο και τι σκέφτεται;

- Όχι, ποτέ δεν κατάλαβα τι σκέφτονται οι άνθρωποι....

- Οι άνθρωποι σκέφτονται πολλά, σημασία δεν έχουν όλα.

- Δηλαδή ποια είναι τα σημαντικά;

- Αυτά που σκέφτονται και λογαριάζουν για τους άλλους...

- Δηλαδή;

- Δηλαδή που τοποθετούν τον εαυτό τους στον κόσμο...

- Τοποθετημένος δεν είναι;

- Είναι, αλλά δεν το δείχνουν όλοι πάντα. Το κρύβουν οι περισσότεροι.

- Γιατί το κρύβουν;

- Ντρέπονται..αλλά μερικές φορές “καρφώνονται”..

- Τι καρφώνονται;

- Φανερώνονται χωρίς να το καταλαβαίνουν.

- Α, και τότε οι άλλοι τους καταλαβαίνουν και φυλάγονται;

- Όχι πάντα.. τους βλέπουν, τους ξέρουν αλλά επειδή οι περισσότεροι είναι ίδιοι κι έχουν συνηθίσει δεν δίνουν σημασία.

- ....με μπέρδεψες...

- Δεν ήταν στις προθέσεις μου, αλλά θα σε βοηθήσω...

- Για βοήθα ...

- Να , ας πούμε κάθεσαι σε ένα τραπέζι, σε ένα οικογενειακό τραπέζι. Τι κάνεις;

- Τι, τι κάνω; Περιμένω να έρθει το φαγητό στο τραπέζι και να φάω...

- Και ;

- Τι και; τι άλλο να κάνω δηλαδή; Για αυτό δεν καθόμαστε όλοι σε ένα τραπέζι; Να φάμε και να συζητήσουμε με τους αγαπημένους μας ανθρώπους;

- Αυτός είναι ο στόχος. Αλλά τι κάνει ο καθένας για να τον πετύχει;

- Τι κάνει; Με μπερδεύεις χειρότερα , δεν με βοηθάς...

- Αν ο πραγματικός στόχος είναι να χορτάσει την πείνα του, αυτό και μόνο αυτό, τι κάνει;

- Τι κάνει; Τρώει να χορτάσει. Να ευχαριστηθεί. Και ευχαριστημένος να συζητήσει με τους ανθρώπους του.

- Κινείται δηλαδή από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Να χορτάσει λες. Να χορτάσει το στομάχι του, που διαμαρτύρεται από την πείνα.

- Θα με τρελάνεις, γι αυτό δεν κάθισε στο τραπέζι; Για να φάει. Τι άλλο να κάνει δηλαδή; Είναι γνωστό, το τραπέζι είναι για να κάθεσαι να φας. Μόνος σου ή με άλλους αλλά κυρίως για να φας.

- Μόνο αυτό είναι; Μόνο για να καλύψεις την ανάγκη σου της επιβίωσης; Αν είναι μόνο γι αυτό γιατί ο καθένας να μην παίρνει ένα κομμάτι ψωμί, ένα πιάτο φαΐ, οτιδήποτε και να μην αποσύρεται σε μια γωνιά και να το φάει για να συντηρηθεί; Όπως δηλαδή κάνουν και μερικά ζώα, γιατί; Τι ανάγκη τόχει το τραπέζι; Τι ανάγκη έχει και τους άλλους;

- Αααα, θες να πεις πως το τραπέζι και το φαγητό έχουν και ένα συμβολισμό. Σωστά;

- Άρχισες να μπαίνεις στο νόημα. Φυσικά, το τραπέζι των ανθρώπων έχει, όχι έναν συμβολισμό, πολλούς έχει. Αλλά δεν είναι της ώρας να τους αναλύσουμε.

- Εκτός από τα παϊδάκια τι άλλο είναι της ώρας;

- Της ώρας είναι το τι κάνεις όταν κάθεσαι στο τραπέζι. Τι βλέπεις, τι αισθάνεσαι, τι καταλαβαίνεις από αυτή την τελετή, που τοποθετείς τον εαυτό σου σε αυτή την διαδικασία. Είναι ακόμη της ώρας πόσα παρατηρείς και πόσα, λεπτομέρειες για τους περισσότερους , σου ξεφεύγουν. Για παράδειγμα ποιος σερβίρει, τι κάνουν οι άλλοι, ποιος κόβει το ψωμί, ποιος γεμίζει τα ποτήρια και άλλα τέτοια.

- Μα μπροστά σε ένα γεμάτο τραπέζι, εσύ κάθεσαι και κοιτάς όλα αυτά; Και τι σημασία έχουν, σιγά τις λεπτομέρειες.

- Η λεπτομέρεια είναι που κάνει την διαφορά, ή μήπως διαφωνείς σ'αυτό;

- Όχι δεν διαφωνώ, αλλά παίζει καμία σημασία ποιος γεμίζει τα ποτήρια ας πούμε;

- Δεν παίζει λες; Είναι δηλαδή το ίδιο κάποιος να παρακολουθεί ποιανού το ποτήρι άδειασε, πριν το δικό του και να το γεμίζει, από εκείνον που αδειάζει πρώτα το ποτήρι του, το ξανά γεμίζει και μετά κοιτάει τα ποτήρια των άλλων; Δεν δείχνει ετούτη η λεπτομέρεια ποιος βάζει τις ανάγκες του πάνω από των άλλων και ποιος όχι; Ποιος νοιάζεται για τον εαυτό του κυρίως και δευτερευόντως για τους άλλους;

- Ε, καλά τώρα, από ένα γέμισμα των ποτηριών, βγάζεις ένα τραβηγμένο συμπέρασμα.

- Αυθόρμητο δεν είναι; Αν το αυθόρμητο, προέρχεται από συνήθεια κι αυτή από επαναλαμβανόμενη πράξη, στην ουσία δεν αποτελεί και τρόπο που αντιμετωπίζει κάποιος τα πράγματα; Δεν είναι εκεί που τοποθετεί τον εαυτό του σε σχέση με τους άλλους. Σε τι προτεραιότητα τον βάζει; Αν η προτεραιότητα του αυτή υπάρχει σε ένα γέμισμα ποτηριού γιατί δεν υπάρχει σε οτιδήποτε τον αφορά; Στα μεγάλα και τα σημαντικά της ζωής του.

- Κατάλαβα, αλλά δεν είχες να μου πεις ένα μυστικό;

- Δεν το άκουσες;

- Όχι, πότε το είπες;

- Δώσε μου το ποτήρι σου να το γεμίσω που άδειασε και στην υγειά μας.

- Χαχαχαχα, στην υγειά μας...

καλό μεσημέρι.........