Αυτοσαρκασμός..

Κρατάω πάντοτε κρυφά,

ένα λευκό χαρτί,

μια τύχη, διακαώς να περιμένει,

παρά το απολύτως βέβαιο συμβάν,

πως απ' τον τζόγο ή τα τυχερά,

ειν η ζωή μου,

εκ γενετής και οριστικά

αποκομμένη..

Κρατάω πάντοτε κρυφά,

μια μικρή ελπίδα,

να μοιάζει εξωτερικά,

με μια φθηνή, μια ευτελή σημύδα,

ενώ στο βάθος εσωτερικά,

ειν' ακριβή, μοναδική ψηφίδα.

Αν τύχει το λοιπόν ποτέ,

το τέλος μου να φτάσει ,

παρακαλώ τον τυχερό,

τις τσέπες μου να ψάξει,

κάτι θα βρει και αρκετό,

μονάχος να ξεκαρδιστεί,

ή με πολλούς να κλάψει.

Αυτό που πάντως δεν θα βρει,

όλ' αν τα ψαχουλέψει,

θα είναι η ελπίδα μου,

που πρώτη θάχει τρέξει,

να πιάσει θέση σοβαρή,

προτού να καταφθάσω,

στου νέου κόσμου τα στενά,

χωρίς να πάω πάσο.