Γράμμα στον άγνωστο αδερφό...

Βρυξέλλες 22/03/2016  

Γκρεμίζεται ο κόσμος, αδερφέ,

και δεν ακούγεται ουρλιαχτό

μήτε στα ξερολίθια

Γκρεμίζεται και χάνεται

χωρίς ανάσα και πνοή,

στης μάνας μας τα στήθια.

Γκρεμίζεται, δεν ρώτησα,

ποιος άρχισε να ρίχνει,

μόνο μια μέρα άκουσα,

φωνές μέσα σε τείχη,

φωνές αχνές και στεναγμούς,

σαν ψίθυρο, σαν βρόγχο,

όπως αυτόν που έπνιγε,

τις νύχτες κάθε πόθο.

Γκρεμίζεται, Γκρεμίζεται,

κι ο χτίστης πεθαμένος,

ποιος ξέρει από ποια πλευρά

έπεσε χτυπημένος...