Ωραία τα συντρίμμια
σας
όμως δεν έχουν
πέσει,
δυο πέτρες
έμειναν
στην αρχική τους
θέση,
έτσι, για να
θυμίζουν την αρχή,
προτού κι εμείς
κατακλυστούμε,
απ' την ολοκληρωτική
( ;) καταστροφή.
Ω, τι ωραία η
ισοπέδωσή σας,
η επιστροφή του
εκκρεμούς
στον αρχικό του
τόνο,
δεν μοιάζει αυτό
που προκαλεί με πόνο,
υπενθυμίζει
όμως,
έναν ακόμη
απολεσθέντα χρόνο.
Όμορφη αλήθεια
ηρεμία,
ολόιδια με
νεκρική σιγή,
σαν να ' σκασε
στην Μεσοποταμία,
μια βόμβα
καταστροφική.
Να κλείνουμε
λοιπόν με αυτό το θαύμα,
να κλίνουμε το
γόνυ ευλαβικά,
σε ότι ορίστηκε
ως τραύμα,
ως μνήμη, ή,ως
ανάμνηση παντοτινή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου