Σπουδή ζωής... 

Ταξίδεψα σε άσκοπα ταξίδια,

με αφανή ή μακρινό προορισμό,

και βρέθηκα συχνά χωρίς πυξίδα

μέσα στην μπόρα και τον χαλασμό.

Τερμάτισα τους δρόμους μου γοργά,

χωρίς να κλείνω τους λογαριασμούς,

καθώς ξεμάκρενε το πλοίο,

για ανάρμοστους και μάταιους προορισμούς.

Σφυρίζαν οι μπουρούδες λυσσασμένες,

ύαινες και σειρήνες του συρμού,

μα ένα πράγμα δεν στερήθηκα καημένε,

την γλύκα εκείνη του φρουρού.

Αυτού που ορίζει σύνορα και βλέπει,

πως είναι όλα, μέσα στην σιωπή,

που κάθε φύλλο σαν κουνιέται,

αναταράσσει την γαλήνη,

και φέρνει σε εγρήγορση τον νου.

Αυτό με φύλαξε να ζήσω,

να ανασαίνω τώρα εδώ,

τι κι αν κατάφερα να μην πλουτίσω,

μ' ένα χαμόγελο σας χαιρετώ.