Ερωτηματικό (;)

                                           φωτογραφία δανεική από
                                            karapanagos.blogspot.gr

Κουράστηκα λες, να περπατώ

στα λασπωμένα μονοπάτια,

να ξαποστάσω θέλω, λες,

σε μια γωνιά ,

με μία χούφτα τόση δα

αγάπης κι ενοχής.

Έπεσα λες, σηκώθηκα ξανά,

τα μάτια μπρος και το κεφάλι

πάντoτε ψηλά,

μα πως τα χέρια να κρατήσουν,

όνειρα δίχως όνειρα

κι ελπίδες τεμαχισμένες

από οβίδες φίλιων πυρών;

Με πονάει λες, το έγκλημα στον κόσμο,

μα το λατρεύω που φωνάζω

στην ζωή να μείνει,

όρθια και δυνατή το χέρι της ν' απλώσει,

αλλά ποια χέρια θα κρατήσει;

όσα το σώμα τους ακόμη ψηλαφούν

ή όσα το αναζητούν ακόμη,

ξεκομένα από τον βασικό κορμό τους;