Τα χάδια...

Όσες ζωές κι αν μου χαρίσεις

μίας θα μένει το σημάδι

εκείνης που έλειψε το χάδι

που από λάθος θα εκτιμήσεις.

Μην πάει καθόλου το μυαλό σου

σε πάθη φλόγες κι Ερινύες

ούτε σε βέλη φτερωτά

να μοιάζουν με τις τρικυμίες.

Ούτε για μια στιγμή να μη σκεφτείς

πως στέκομαι εδώ αντίκρυ

αδημονώτας σταθερά

τι θα βρεθεί μέσα στο δίχτυ.

Μιλώ για πράγματα απλά

όσα θυμίζουν ένα χάδι

που σου χαρίζουν απαλά

δυό μάτια φώσφορο, μες στο σκοτάδι.

Μιλώ για δάκρυ αργοπορίας

που ξεπηδά από τις κόχες

ματιών που πρώτα νιώσαν πόνο,

σαν τα χτυπούσαν χίλιες λόγχες.

Ίσως, σε κάποια απ' τις ζωές σου,

τα δεις και τα αναγνωρίσεις,

και τότε ίσως καταλάβεις

πως βρίσκονται παντού οι λύσεις.  

Ξέρω τι μπορεί κάποιος να σκεφτεί. Φαντάζομαι πως στα στενά του περιθώρια θα δει την βιτρίνα. Είναι που έχουν περάσει εκείνες οι εποχές όπου "περισπούδαστοι εγκάθετοι" , "έκοβαν λογοκρίνοντας" μουσικά κυρίως διαμάντια και οδηγούσαν τους δημιουργούς σε παραλλαγές προκειμένου να μην "κοπούν". 

Ψάξτε το λίγο, δεν είναι αυτό μόνο που φαίνεται. Άλλωστε οι αιτίες υπάρχουν και καλό είναι να αρχίσουμε τις "προπονήσεις" για να μπορούμε να επικοινωνούμε. Κάποιοι το έκαναν "χτυπώντας" υγρά ντουβάρια σε σκοτεινά δωμάτια και τα κατάφερναν, δεν θα τα καταφέρουμε εμείς στις οθόνες πολλών pixels;